We zijn in Laos! Jeej!

Deel 3: Varen op de Mekong

Tijd voor het slowboatverhaal en een stijlbreuk. Dit keer een chronologisch verslag van onze avonturen op de slowboat. We beginnen echter nog in Thailand, want voordat we lekker konden gaan varen moest er eerst een grens worden overgestoken.

Voorpret
Na kort beraad kozen Daan en ik ervoor om onze grensovergang uit te besteden. Dit vergemakkelijkte onze reis zodat we in elk geval op tijd waren voor de slowboat. Achteraf bleek dat de slowboat gewoon wacht op de mensen die het niet vooraf hebben geboekt, maar dat mocht de pret niet drukken. Bij grensposten wereldwijd blijkt het etiquette om boos te kijken, maar wel behulpzaam te zijn. Zo ook bij de grens naar Laos. Het is altijd weer spannend zo'n grens, ineens allemaal mensen met wapens en uniformen. Gelukkig ging alles soepel en arriveerden we strak volgens schema bij de slowboat. Wat alvast fijn is aan Laos is dat ze lekker brood bakken en daar dan weer heerlijke sandwiches van maken. Een goed alternatief voor rijst.

Op de slowboat!
De slowboat heet de slowboat omdat er ook een fastboat is. Die fastboat doet wat wij in 13 uur deden in 5 uur. Hierbij worden wel wat halsbrekende toeren uitgehaald. De Mekong staat nog redelijk laag (begin regenseizoen) dus er zijn een hoop rotsen en ondiepe plaatsen waar die fastboaten zomaar kunnen verongelukken. Nu willen die schippers zelf vast ook het liefst ongedeerd aankomen dus zal het met het gevaar wel meevallen. Om nou 6 uur met een helm op (dat dan weer wel) over de Mekong te sjezen leek ons niks. Vandaar dat wij voor de slowboat kozen. Deze boot vaart overigens ook flink hard! Bij het aan boord gaan valt meteen op dat de slowboat echt een backpackersding is. Het zit vol (stampvol) Britten, Australiërs, Nederlanders en allerlei andere nationaliteiten. Het is leuk om met anderen ervaringen en verhalen uit te wisselen en tips te krijgen voor het vervolg van onze reis. We zaten comfortabel op stoelen die uit autobusjes waren gesloopt. De boot had een capaciteit van 70 man maar er waren ruim 100 opvarenden. Dit maakte de boel wel wat krap.

Pak Beng
Na ongeveer 5 uur varen kwamen we aan in Pak Beng. Een verplicht tussenstation waar we moesten overnachten. Goed voorbereid als we zijn hadden we een kamer vooruitgeboekt. Bij aankomst bleek dat niet nodig en was er nog een hoop (goedkopere) accomodatie beschikbaar. Ook bleek ons guesthouse kamers te verhuren voor een lagere prijs aan mensen die ter plekke een kamer namen (we blijven leren). Op booking.com werd Pak Beng beschreven als een naar dorp waar iedereen op je geld uit is en waar je te veel betaalt voor slechte kamers. Ik vraag me soms af wat die mensen op booking.com verwachten van een kamer van 3 euro per nacht. Wij kregen een zeer Spartaanse kamer met een vervallen badkamer, echter de familie die ons ontving sliep zelf op de grond en was ontzettend aardig. Wij vinden het onfatsoenlijk om dan online te schrijven dat het bed wat te hard was. Maar goed Pak Beng viel dus enorm mee, we hebben van de ervaring genoten.

Hysterie
De avond in Pak Beng hebben we lekker gegeten. In Laos leven grote beesten en Daan en ik zijn geen helden als het om insecten gaat. We dachten de kamer hermetisch te hebben afgesloten en afgespeurd op mogelijk ongedierte, maar toen ik de gordijnen recht wilde hangen kwam er een grote spin te voorschijn. Totale paniek, ik ben niet goed met spinnen. Binnen enkele seconden stonden we allebei op het bed zo ver mogelijk bij de spin vandaan en hadden we al onze spullen van de grond gehaald. Zo konden we natuurlijk nooit gaan slapen (gordijn was bij mijn hoofdkussen) dus ik zocht hulp bij de guesthouseeigenaar. Die pakte schouderophalend een doekje, drukte de spin dood tegen het raam (hij was toch wel zo groot als een schoteltje) en haalde hem weg. In Laos, zei ie, laten ze die gewoon zitten. Na een voorzichtige en zeer nauwkeurige tweede screening van onze kamer besloten we dat het veilig was om te gaan slapen.

Weer op de boot
De tweede bootdag verliep zeer rustig. De Mekong biedt steeds een prachtig uitzicht, maar na een tijdje zijn de patronen wel bekend. Er werden vandaag meer boten ingezet dus we zaten niet meer zo dicht op elkaar. Opvallend was dat er werkelijk geen enkel dier te zien was vanuit de boot. De Mekong mag dan wel smerig zijn, het is apart dat we, op een paar mussen na, geen enkele vogel hebben gezien! Is het niet het seizoen of is er wat anders aan de hand? Een mysterie wat ik nog niet heb kunnen oplossen, waar zijn de vogels?

Toch weer opgelicht?
Na 7 uur varen meerde onze boot aan en werden we verzocht om uit te stappen. In verwarring kregen we onze rugzakken en stapten we af. We waren echter niet in Luang Prabang maar 10 km ervandaan. Voor 2 euro pp konden we ons naar de stad laten tuktukken. Dit leek ons een wel heel smerige list om toch nog wat geld los te kloppen, maar ik geloof principieel in de goedheid van mensen. Inmiddels zijn we erachter dat de regering de aanmeerhavens als potentiële bombardementdoelen ziet en die dus niet midden in de stad wil hebben. Dat het locale vervoer hiervan profiteert is slechts bijzaak. Ik hoop dat we het vogelmysterie ook zo bevredigend kunnen oplossen. Uiteindelijk kwamen we heelhuids in het echte Luang Prabang (schitterende lodge!!). Een stad bekend om tempels, watervallen en olifanten. In de volgende blog meer over Laos, miljonair zijn, stugge Vietnamezen en olifanten.

Losse eindjes
- Daan slaapt bij vlagen goed.
- Waarom knippen ze hier bij katten de staart af? (mysterie) en is er een verband met het mysterie van de vogels?
- Laotianen (Laossers? Laotino's?) een betere muzieksmaak hebben dan Thai.
- Daan en ik een enorme schorpioen hebben gespot.
- Laotianen op straat wiet aanbieden (voel me bijna thuis)
- We trouw doxycycline slikken maar nauwelijks gestoken worden (Daan wel, ik gek genoeg niet)
- Er een hogesnelheidstrein naar Luang Prabang komt vanuit China wat waarschijnlijk ten koste gaat van de authenticiteit van de stad, opschieten dus en boeken voor het te laat is.
- We in wisselkoersen structureel worden opgelicht.
- We wel steeds minder worden opgelicht (we leren!)
- Onze lodge een regendouche heeft (luxe paardjes).

Tot de volgende blog!

Gijs (Daan denkt actief mee over de inhoud)