De Bijna-Laatste Blog!

10 september 2014

De Bijna-Laatste Blog!

Inmiddels zijn Daan en ik alweer 2 weken terug in Nederland. Het was weer even inkomen maar we zijn allebei weer helemaal gere-integreerd in Nederland. Nu alles lekker rustig is heb ik besloten om de blog af te gaan ronden, want een mooi verhaal verdient een mooi slot. Het zal geen Tolkieneske eindeloze uitweiding zijn vol overbodige informatie, maar wel een (nu al) nostalgische terugblik.
Dat de laatste blog nu pas verschijnt komt door een technologisch mankement aan mijn telefoon. Ik had ongeveer 2 uur besteed aan het schrijven van een blog over onze avonturen in Siem Reap, toen mijn telefoon besloot het document niet op te slaan. Het was dermate frustrerend dat ik de wil niet heb kunnen opbrengen om eerder dan nu weer aan de blog te werken. Echter pak ik nu alsnog de draad weer op. We waren gebleven bij Angkhor Wat!

Overal tempels!
Na onze zoveelste bijzonder vermoeiende busreis vertrokken we de ochtend vroeg om het tempelcomplex van Anghkor Wat te bezoeken. Het complex bestaat uit een verbijsterend aantal tempels die stuk voor stuk elders op de wereld topattracties zouden zijn. Om de spanning op te bouwen besloten we op dag 1 de kleinere (maar nog steeds prachtige) tempels te bezoeken, om op dag 2 de absolute toptempels te zien. Het tempelgebied is dermate groot dat we ons per tuktuk lieten vervoeren. Elke tempel, ruine, poort of piramide is de moeite waard om te bezoeken, en het is allemaal ontzettend goed bewaard. Meer dan waar dan waan je je hier een beetje Indiana Jones (of Lara Croft). De 1000 jaar oude tempels staan nog overeind, maar het is overduidelijk dat de natuur terrein gewonnen heeft. Bij elke tempel staat trouw een groepje kinderen en ouders klaar om hun waren aan te prijzen. Onze vriend in de bus naar Siem Reap had uitgelegd dat de tempels eigendom zijn van een Vietnamees investeringsbedrijf, en met deze informatie in het achterhoofd zijn de verkopers extra triest. Het is overduidelijk dat de Cambodjanen zelf bijna niks verdienen aan deze rijkdom. Helaas is dat iets waar je als toerist weinig aan kan veranderen.
Ik nodig elke lezer van de blog om foto’s te komen kijken, dat legt de schoonheid van de tempels beter uit dan met woorden.

Tempelavonturen
Behalve tempels bezichtigen maakten Daan en ik ook het een en ander mee in de jungle. Zo waanden wij ons even David Attenbrough toen we getuige waren van een heus leven-en-doodgevecht. Niksvermoedend wandelden we over een soort steiger toen we een vrij forse spin langs zagen komen rennen. De spin klom vol overgave tegen een heuveltje op. Vervolgens viel hij van de heuvel en begon hij spastisch heen en weer te springen. Het moge duidelijk zijn dat ik genoeg gezien had en mijn afstand hield. Echter op het moment van vluchten landde er een enorme zwarte wesp op de rug van de spin. De spin spartelde nog even tegen maar zakte toen door zijn poten. Een traumatische ervaring, waar ook de plaatselijke bevolking zeer van onder de indruk was. De wesp in kwestie blijkt een sluipwesp. Deze wesp jaagt op spinnen en andere grote insecten en verlamt ze met een steek. Vervolgens sleept hij deze spin naar zijn holletje om heb daar te begraven. De wesp legt een ei op de spin. Als dit ei uitkomt vreet de larve de nog levende spin op. Hoe groter de spin, hoe gezonder de wesp. Een vrij luguber beest dus, ik heb zowaar sympathie voor de arme spin.
Anghkor Wat is een wereldberoemd tempelcomplex, en dus zijn er zeker veel toeristen. Onder de toeristen begeven zich ook veel Zuid-Koreanen. We weten niet wat die in hun eten doen, maar het zijn de vrolijkste en hartelijkste mensen die we tegengekomen zijn tijdens onze reis. Zo vroeg een stel ons een foto te maken. Daan vond dit prima, tot bleek dat ze geen foto van zichzelf wilden, maar een foto met ons. We staan nu waarschijnlijk allebei in het vakantiealbum van een vrolijk Koreaans koppel. Waarom wij uitgekozen werden tussen alle honderden toeristen, het zal onze uitstraling zijn J.
Na twee dagen fanatiek tempelkijken waren Daan en ik ook wel weer tempelmoe, en dus besteedden we ook aardig wat tijd in de zon aan het zwembad. Ook hebben we een busticket weten te regelen terug naar Bangkok. We gaven het concept ‘luxebus’ nog 1 kans en dit keer hadden we succes. We zijn in 6 uur redelijk comfortabel naar Bangkok gereden (de grens duurde wel lang) en kwamen zo goedgemutst aan in Bangkok, de stad waar het allemaal begon!

We zijn er bijna
Dit is nog niet de laatste blog. Het zou te veel leeswerk zijn om ook nog onze laatste week nu al op te schrijven. Dat gedeelte komt dit weekend, met daarbij wat statistieken (empirisch onderzoek) en een beschouwing van de hele reis!

Losse Eindjes
- De bus naar Koh Tao was onze allerlaatste bus!
- Ook op de eilanden leven spinnen
- En grote krabben
- En grote wespen
- Mieren
- Slangen
- Eigenlijk alles wat ook op het vaste land leeft, zijn die ooit over komen zwemmen?
- Onze tweede keer in Bangkok was veel soepeler nu we ervaren reizigers zijn
- Daan had een kamer met ‘zacht matras’ geregeld. Het matras was zo zacht dat je er nauwelijks meer uitkwam
- We waren ontzettend verontwaardigd dat je in Thailand voor de wifi extra moet betalen
- We deden dit dan ook uit principe niet
- Onze ober in het restaurant bakte er niks van, toen wij hem echter alsnog een fooi gaven (hij deed wel zijn best) rende hij juichend de keuken in