Deel 7!
3 augustus 2014 - Nha Trang, Vietnam
blog 7 Hué en Hoi An
Tijd voor blog 7. In onze vakantie heeft zich de afgelopen week een flinke tempovertraging voorgedaan. Daan en ik zijn moeiteloos geswitcht van hardwerkende backpackers naar vrolijke vakantievierders. Voor het zover was mochten we wel weer met de bus en bezochten we Hué. Daarover en meer in deze blog.
Feest in de bus
Bus twee viel in alles mee ten opzichte van het eerdere busdrama. Daan en ik maken onszelf graag wijs dat we inmiddels geharde reizigers zijn en dat we onze handen niet omdraaien voor 14 uur in de bus. Maar deze bus was gewoon veel beter. Zo was er een toilet (Amazing toilet zelfs, al viel dat wel mee, maar t was een toilet), was er geweldige discomuziek (I am a barbie girl) en hadden we dit keer enkele bedden waarin je languit kon liggen (tweepersoons was best gezellig maar vooral erg krap, dit was beter). We hebben nog steeds bagger geslapen maar arriveerden toch vrij opgewekt in Hué, op de grens van Noord en Zuid Vietnam.
Vergane glorie
Hué is een stad voor kunstenaars, gelegen rond een gigantisch paleis van een keizer van vroeger. Andere backpackers hadden ons verteld dat er weinig aan was, dus bleven we maar 2 nachten in Hué. Tot onze blijdschap konden we weer op de fiets de boel verkennen, vooral het mengen tussen alle scooters is een feestje. We verbleven in het Google hostel wat uit haar voegen zou barstten van de faciliteiten. Bij aankomst bleek echter dat de juichende recensies niet van deze tijd waren en dat het hostel zware tijden heeft gekend en kent. Het was hartverwarmend wat het personeel er nog van probeerde te maken (gratis bier tussen 17 en 24), desondanks zal deze plek niet lang meer bestaan vrezen we. Er is, behalve het paleis, ook bijzonder weinig te doen in Hué, al hebben we ons vermaakt met het eten van Vietnamese stijl pizza's en het drinken van een biertje (alcohol is onze voornaamste bezuiniging deze vakantie, scheelt bijzonder veel geld, drinken doen we wel weer in Nederland).
Het paleis
Het paleis in Hué geldt als een enorme attractie. Helaas is het in de Vietnamoorlog zwaar getroffen en is er bar weinig van over. Het is op een vreemde manier indrukwekkend om te zien hoe weinig ervan over is. Met de steun van Unesco (die van het werelderfgoed) wordt getracht om bezoekers een beeld te geven hoe het paleis was en worden delen herbouwd. We konden wel wat oude delen bezichtigen maar het was vooral een puinhoop. Vreemd om te beseffen dat het paleis er 50 jaar terug gewoon nog stond. Dat is toch een ander tijdskader dan bijvoorbeeld Griekse tempels. Onze eerste echte aanraking met de Vietnamoorlog, al merken we wel hier en daar dat zo een beetje elke familie wel slachtoffers uit die tijd heeft. Het is iets waar men het begrijpelijk niet graag over heeft. Als toerist merk je er eigenlijk niks van, de mensen zijn opvallend aardig en vrolijk. Als je iets dieper graaft zit het behoorlijk aan de oppervlakte. Een beetje dubbel dus, dat Hué.
Haai on
Op naar Hoi An, de vrolijke Frans aandoende kustplaats waar iedereen zo enthousiast over is. Met de dagbus reden we er soepeltjes heen (we krijgen er bijna lol in). Ons hotel was het mooiste tot nu toe (zwembad jeej) en in een vloeiende overgang veranderden we van backpackers in strandgasten. We genoten van het ontbijtbuffet, gooiden preventief handdoeken over de goede stoelen en genoten van het zwembad en de prachtige zee. We namen wel de tijd om weer te fietsen door de prachtige omgeving. De overgang naar glampacken is ons uitstekend bevallen.
Een pak op maat
In Hoi An stikt het van de kledingbedrijfjes, en het was mijn ambitie om hier een pak op maat te laten maken. Ik draag nooit pakken, maar moet toch echt een keer een pak hebben, en hier was het betaalbaar. Daan besloot in samenwerking met de kledingmaaksters een poging te doen zijn mooie (maar helaas steeds kapotgaande) bijenkorfjas in detail na te maken. Alle onderdelen van het pak mocht ik zelf uitkiezen, en samen met het kritisch oog van Daan heb ik uiteindelijk een stof, een voering, het aantal knoopjes etcetera uit kunnen kiezen. Tijdens ons verblijf in Hoi An zijn we een aantal keer teruggegaan om opnieuw te passen en te meten. Het eindresultaat is geweldig en vanaf 26 augustus in Nederland te bewonderen.
Kookles
Naast geluier en ontspanning hebben we ook nog leren koken in Vietnamese stijl! Een ontzettend leuke manier om met locals om te gaan en we hebben een aantal geheimen kunnen ontrafelen. Deze geheimen houden wij geheim maar iedereen is welkom om in Nederland van onze rijstmaaltijden te komen proeven.
Opgelost mysterie
Vietnameze vrouwen kleden zich absurd dik als ze naar buiten gaan omdat een donkere huid staat voor armoede. Een lichte huid staat voor rijkdom. Daan oogst daardoor ook veel ontzag en men begrijpt niet waar ik mee bezig ben.
En door!
Ik schrijf deze blog vanuit Nha trang. dit is het chersonissos van Vietnam voor Russen. We zijn hier gestopt om een bezoek te brengen aan Vinpearl land, het Disneyland van Vietnam. Hier hebben we enorm veel zin in! Meer hierover in blog 8!
Wist je dat?
- Daan niet van komkommer houdt , maar op alles komkommer zit. Daarom eet ik veel komkommers.
- We in de tijdspanne van deze blog niet zijn opgelicht! (de vlag kan uit)
- Wel ontzettend vies hebben gegeten in een te duur restaurant (sommige Aziaten kunnen ook niet koken).
- We Vietnam steeds leuker gaan vinden.
- We halverwege onze trip zijn!
- We retrospectief ontzettend veel gedaan hebben.
- We nooit ruzie maken. (echt niet)
- Elk hotel ons een upgrade geeft (we lachen lief).
- Ik heel even mijn rugzak kwijt was.
- Een lachende Vietnamees hem per ongeluk had meegenomen.
- Ik hier niet echt om kon lachen. (heb wel alles nog)
- Daan nog nooit zo lang van huis geweest is, en ik ook niet.
- We het zeker nog wel even volhouden :)
We maken het goed!
Gijs
Tijd voor blog 7. In onze vakantie heeft zich de afgelopen week een flinke tempovertraging voorgedaan. Daan en ik zijn moeiteloos geswitcht van hardwerkende backpackers naar vrolijke vakantievierders. Voor het zover was mochten we wel weer met de bus en bezochten we Hué. Daarover en meer in deze blog.
Feest in de bus
Bus twee viel in alles mee ten opzichte van het eerdere busdrama. Daan en ik maken onszelf graag wijs dat we inmiddels geharde reizigers zijn en dat we onze handen niet omdraaien voor 14 uur in de bus. Maar deze bus was gewoon veel beter. Zo was er een toilet (Amazing toilet zelfs, al viel dat wel mee, maar t was een toilet), was er geweldige discomuziek (I am a barbie girl) en hadden we dit keer enkele bedden waarin je languit kon liggen (tweepersoons was best gezellig maar vooral erg krap, dit was beter). We hebben nog steeds bagger geslapen maar arriveerden toch vrij opgewekt in Hué, op de grens van Noord en Zuid Vietnam.
Vergane glorie
Hué is een stad voor kunstenaars, gelegen rond een gigantisch paleis van een keizer van vroeger. Andere backpackers hadden ons verteld dat er weinig aan was, dus bleven we maar 2 nachten in Hué. Tot onze blijdschap konden we weer op de fiets de boel verkennen, vooral het mengen tussen alle scooters is een feestje. We verbleven in het Google hostel wat uit haar voegen zou barstten van de faciliteiten. Bij aankomst bleek echter dat de juichende recensies niet van deze tijd waren en dat het hostel zware tijden heeft gekend en kent. Het was hartverwarmend wat het personeel er nog van probeerde te maken (gratis bier tussen 17 en 24), desondanks zal deze plek niet lang meer bestaan vrezen we. Er is, behalve het paleis, ook bijzonder weinig te doen in Hué, al hebben we ons vermaakt met het eten van Vietnamese stijl pizza's en het drinken van een biertje (alcohol is onze voornaamste bezuiniging deze vakantie, scheelt bijzonder veel geld, drinken doen we wel weer in Nederland).
Het paleis
Het paleis in Hué geldt als een enorme attractie. Helaas is het in de Vietnamoorlog zwaar getroffen en is er bar weinig van over. Het is op een vreemde manier indrukwekkend om te zien hoe weinig ervan over is. Met de steun van Unesco (die van het werelderfgoed) wordt getracht om bezoekers een beeld te geven hoe het paleis was en worden delen herbouwd. We konden wel wat oude delen bezichtigen maar het was vooral een puinhoop. Vreemd om te beseffen dat het paleis er 50 jaar terug gewoon nog stond. Dat is toch een ander tijdskader dan bijvoorbeeld Griekse tempels. Onze eerste echte aanraking met de Vietnamoorlog, al merken we wel hier en daar dat zo een beetje elke familie wel slachtoffers uit die tijd heeft. Het is iets waar men het begrijpelijk niet graag over heeft. Als toerist merk je er eigenlijk niks van, de mensen zijn opvallend aardig en vrolijk. Als je iets dieper graaft zit het behoorlijk aan de oppervlakte. Een beetje dubbel dus, dat Hué.
Haai on
Op naar Hoi An, de vrolijke Frans aandoende kustplaats waar iedereen zo enthousiast over is. Met de dagbus reden we er soepeltjes heen (we krijgen er bijna lol in). Ons hotel was het mooiste tot nu toe (zwembad jeej) en in een vloeiende overgang veranderden we van backpackers in strandgasten. We genoten van het ontbijtbuffet, gooiden preventief handdoeken over de goede stoelen en genoten van het zwembad en de prachtige zee. We namen wel de tijd om weer te fietsen door de prachtige omgeving. De overgang naar glampacken is ons uitstekend bevallen.
Een pak op maat
In Hoi An stikt het van de kledingbedrijfjes, en het was mijn ambitie om hier een pak op maat te laten maken. Ik draag nooit pakken, maar moet toch echt een keer een pak hebben, en hier was het betaalbaar. Daan besloot in samenwerking met de kledingmaaksters een poging te doen zijn mooie (maar helaas steeds kapotgaande) bijenkorfjas in detail na te maken. Alle onderdelen van het pak mocht ik zelf uitkiezen, en samen met het kritisch oog van Daan heb ik uiteindelijk een stof, een voering, het aantal knoopjes etcetera uit kunnen kiezen. Tijdens ons verblijf in Hoi An zijn we een aantal keer teruggegaan om opnieuw te passen en te meten. Het eindresultaat is geweldig en vanaf 26 augustus in Nederland te bewonderen.
Kookles
Naast geluier en ontspanning hebben we ook nog leren koken in Vietnamese stijl! Een ontzettend leuke manier om met locals om te gaan en we hebben een aantal geheimen kunnen ontrafelen. Deze geheimen houden wij geheim maar iedereen is welkom om in Nederland van onze rijstmaaltijden te komen proeven.
Opgelost mysterie
Vietnameze vrouwen kleden zich absurd dik als ze naar buiten gaan omdat een donkere huid staat voor armoede. Een lichte huid staat voor rijkdom. Daan oogst daardoor ook veel ontzag en men begrijpt niet waar ik mee bezig ben.
En door!
Ik schrijf deze blog vanuit Nha trang. dit is het chersonissos van Vietnam voor Russen. We zijn hier gestopt om een bezoek te brengen aan Vinpearl land, het Disneyland van Vietnam. Hier hebben we enorm veel zin in! Meer hierover in blog 8!
Wist je dat?
- Daan niet van komkommer houdt , maar op alles komkommer zit. Daarom eet ik veel komkommers.
- We in de tijdspanne van deze blog niet zijn opgelicht! (de vlag kan uit)
- Wel ontzettend vies hebben gegeten in een te duur restaurant (sommige Aziaten kunnen ook niet koken).
- We Vietnam steeds leuker gaan vinden.
- We halverwege onze trip zijn!
- We retrospectief ontzettend veel gedaan hebben.
- We nooit ruzie maken. (echt niet)
- Elk hotel ons een upgrade geeft (we lachen lief).
- Ik heel even mijn rugzak kwijt was.
- Een lachende Vietnamees hem per ongeluk had meegenomen.
- Ik hier niet echt om kon lachen. (heb wel alles nog)
- Daan nog nooit zo lang van huis geweest is, en ik ook niet.
- We het zeker nog wel even volhouden :)
We maken het goed!
Gijs
aan het einde van het jaar. :D